Niepodległość Alberty

Tuesday, 03 Jun, 2025

Conrad Black

Cała Kanada czeka, aby zobaczyć, który z Marków Carneyów, których widzieliśmy w ostatniej kampanii wyborczej, wyłoni się jako nowy premier. Dwoma kandydatami są długoletni zwolennik zmian klimatycznych, który najwyraźniej był głównym inspiratorem rządu Justina Trudeau i który przekonał ten reżim do związania się z ideą, że klimat jest największym problemem stojącym przed Kanadą.
To oczywiście bzdura. Największymi problemami Kanady są konkurencyjność gospodarcza i spadający względny standard życia przy stałym odpływie kapitału netto, a także rozpad Konfederacji i oficjalna samodegradacja kraju.
Inny Mark Carney to kandydat, który porzucił podatek węglowy dla konsumentów po ponad dekadzie poparcia dla niego i zwrócił się ku zatwierdzeniu większej liczby rurociągów i wielkich projektów jednoczących Kanadę.
Konfederacja traci siły, szczególnie w Albercie i Saskatchewan, ponieważ obszary wydobywające ropę naftową w kraju są stale sfrustrowane w kwestii swojej zdolności do eksportu ropy naftowej i innych produktów naftowych, zwłaszcza gazu ziemnego, do wschodniej Kanady i na cały świat przez wszystkie trzy oceany.
Dezintegracja Konfederacji postępuje również w Quebecu, ale wolniej i mniej dramatycznie, gdzie rząd Trudeau (w 180-stop- niowym kontraście do rządu Pierre'a Trudeau) skutecznie zgodził się na oficjalne ograniczenia Quebecu dotyczące używania języka angielskiego. Według moich najlepszych obserwacji pan Carney nie skomentował tego tematu ani nie podał żadnego powodu, aby sądzić, że jego rząd zmieni kurs poprzedniego rządu Trudeau.
Degradacja kraju polega na akceptacji nauczania historii Kanady jako zasadniczo opowieści o inwazji, podporządkowaniu, eksplo- atacji i rasowym znęcaniu się nad rdzennymi mieszkańcami w tak absurdalnie przesadnym stopniu, że Kanada została zarejestrowana w Organizacji Narodów Zjednoczonych jako kraj przyznający się do prób ludobójstwa, umieszczając nas w najbardziej odrażającej i wykluczonej kategorii reżimów ludzkich. Nie usłyszeliśmy jeszcze komentarzy nowego premiera na ten temat.
Najbardziej bezpośrednim zagrożeniem są niewątpliwie kwestie, które wpłyną na relacje rządu federalnego z Albertą. Bardzo zdolna premier tej prowincji, Danielle Smith, jasno dała do zrozumienia, że ​​preferuje dalszą obecność Alberty we wzmocnionej Konfederacji Kanadyjskiej. Większość jej partii, choć nie popiera bezpośrednio secesji Alberty od Kanady, jest otwarta na taką możliwość, chyba że Ottawa uszanuje to, co prawie wszyscy mieszkańcy Alberty uważają za uzasadnione ambicje prowincji, aby korzystać z jej zasobów naturalnych. Premier wyraźnie powierzyła decyzję o przyszłym statusie Alberty wyborcom, jeśli spełnią oni wymogi ustawowe dotyczące podniesienia petycji do referendum, co może nastąpić w 2026 r. Zakłada się, że do tego czasu wybory polityczne rządu federalnego odnoszące się do takiego głosowania będą znane i możliwe do oceny przez mieszkańców Alberty.
Niektórzy zasugerowali, że może to tworzyć zestaw okoliczności podobnych do referendum w sprawie Brexitu w Wielkiej Brytanii w 2016 r., kiedy rząd Davida Camerona obiecał referendum w sprawie pozostania w „coraz ściślejszej” zintegrowanej Europie, czy nie. Przed referendum Cameron obiecał „całkowitą zmianę traktatu”, ale wszystko, co przedstawił, to prawo Wielkiej Brytanii do różnicowania świadczeń socjalnych kategoria po kategorii, jeśli zatwierdzi je każdy inny członek Unii Europejskiej.
W Albercie Smith jasno wyraża swoje osobiste preferencje, aby Kanada działała dobrze i pozostała nienaruszona. Tymczasem pozostaje pytanie, czy Carney nadal wierzy w narastanie długu i radykalne zwiększanie kosz- tów konsumenckich, jednocześnie prowadząc wojnę z przemysłem węglowodorowym i silnikiem spalinowym w interesie zmniejszenia śladu węglowego Kanady — który nie ma prawie żadnego wpływu na świat. Cokolwiek jeszcze kanadyjski elektorat zrobił 28 kwietnia, nie zagłosował za gwałtownym zwiększeniem podatków, wydatków i wzięciem na siebie inflacyjnych podwyżek kosztów utrzymania w celu zmniejszenia emisji dwutlenku węgla w Kanadzie.
Premier Smith wezwała premiera do zapewnienia łatwego zbytu poprzez rozbudowę nowych rurociągów naftowych i gazowych na wszystkie trzy wybrzeża, zwiększenie nowych transferów finansowych i odrzucenie dużej części programu klimatycznego Partii Liberalnej. Daje jej to mnóstwo miejsca na negocjacje i postawienie się na czele wyłaniającej się większości opinii Alberty. Udana kampania liberałów, mająca na celu przeniesienie niekompetencji rządu Justina Trudeau na wąską akceptację Marka Carneya jako osoby najlepiej wykwalifikowanej do radzenia sobie z prezydentem Donaldem Trumpem.
Gdyby Alberta faktycznie odłączyła się od Kanady, nikt nie powinien mieć wątpliwości, że byłby to gwóźdź do trumny tego kraju. Alberta niekoniecznie dążyłaby do niepodległości i byłaby bardzo podatna na propozycję przyłączenia się do Stanów Zjednoczonych jako swojego 51. stanu. Nie ma wątpliwości, że rząd USA zaoferowałby mieszkańcom Alberty parytet walutowy za ich dolary kanadyjskie i rozsądne ustępstwa w zakresie kontroli imigracji mieszkaniowej i przepisów dotyczących broni palnej. Alberta nie życzyłaby sobie ogromnego napływu najbardziej nędznych przypadków opieki społecznej w Ameryce do swojej sieci zabezpieczeń społecznych, a podobnie jak reszta Kanady, nie jest to społeczeństwo z rewolucyjną historią sięgającą założenia kraju przez tych, którzy korzystali z prawa do noszenia broni przeciwko władzy postrzeganej jako despotyczna.
Unia federalna ze Stanami Zjednoczonymi mogłaby być kusząca dla mieszkańców Alberty, ale gdyby do niej doszło, byłaby zabójcza dla Kanady. Mark Carney powinien wiedzieć, że igra z ogniem, nie tylko jeśli skupi się na zmianie klimatu, ale także jeśli będzie kontynuował swoje podejście jako obrońca Kanady przed jej sąsiadem. Jego obietnica wyeliminowania wewnętrznych granic handlowych jest doskonałym znakiem i możemy mieć tylko nadzieję, że jest to początek inteligentnego i konstruktywnego programu narodowego — zaktualizowanej wersji polityki handlowej, przemysłowej i kolejowej, za pomocą której John A. Macdonald zbudował fundamenty tego kraju.
Conrad Black
Autor
Conrad Black jest od 40 lat jednym z najwybitniejszych kanadyjskich finansistów i jednym z czołowych wydawców gazet na świecie. Jest autorem autorytatywnych biografii Franklina D. Roosevelta i Richarda Nixona, a ostatnio „Donald J. Trump: A President Like No Other”, która została ponownie wydana w zaktualizowanej formie.