Kiepska perspektywa

Tuesday, 02 Jul, 2024

Historycznie rzecz biorąc, emerytura trwała około dwóch dekad, ale obecnie w przypadku niektórych Kanadyjczyków jest ona dwukrotnie dłuższa, ponieważ coraz więcej osób dożywa 90. roku życia i dłużej. To zmusza niektórych do ponownego przemyślenia swoich inwestycji, oszczędności, wydatków i tego, kiedy przejść na emeryturę, ponieważ chcą zwiększyć swoje fundusze emerytalne bardziej niż kiedykolwiek.
Urząd Statistics Canada opublikował w tym tygodniu nowe prognozy, z których wynika, że ​​do 2073 r. liczba Kanadyjczyków w wieku powyżej 85 lat może być ponad trzykrotnie większa, podczas gdy liczba stulatków może wzrosnąć prawie 10-krotnie, przekraczając 106 000.
William Ubbens (93 l.) jest już prawie ćwierć wieku na emeryturze i ma nadzieję, że przed nim jeszcze wiele lat z pełnymi kieszeniami.
Na początku nowego tysiąclecia pan Ubbens i jego żona postanowili rozpocząć nowy etap w swoim życiu. „Moja żona powiedziała: «To wszystko. Chcę, żebyś sprzedał firmę”.
Sprzedał więc swoją 45-letnią firmę ubezpieczeniową, aby wraz z żoną oficjalnie wejść w złote lata.
Dwadzieścia cztery lata później pan Ubbens, będący obecnie wdowcem, powiedział, że udało mu się żyć wygodnie i że nadal ma dość pieniędzy, aby starczyło mu do 110. urodzin. Przypisuje sobie oszczędny tryb życia i ciężką pracę.
„Nie marnuję pieniędzy” – powiedział.
„Ludzie mówią mi: «Dlaczego nie kupisz nowego samochodu? Masz Forda z 2010 r.” – powiedział Ubbens. „Ale wiesz, rzecz w tym, że jestem stary. Musimy się więc razem zestarzeć.”
Planowanie emerytury wymaga myślenia o horyzoncie czasowym, ilości potrzebnych pieniędzy i upewnieniu się, że pieniądze wystarczą, powiedział Kurt Rosentreter, certyfikowany doradca finansowy w Manulife Wealth. Podstawowe pytanie brzmi: kiedy przejść na emeryturę.
„To ważny czynnik w planowaniu” – powiedział. „Jeśli ktoś przechodzi na emeryturę w wieku 55 lat, może dosłownie przeżyć pół wieku bez napływu nowych pieniędzy w społeczeństwie, które z każdym dniem czyni życie droższym”.
W ciągu ostatnich kilku lat gwałtownie rosnąca inflacja i stopy procentowe nadszarpnęły budżety domowe wielu osób, w tym dorosłych emerytów o stałych dochodach. Badanie National Institute of Aging z 2023 r. pokazuje, że wśród Kanadyjczyków w wieku 50 lat i starszych największym problemem jest inflacja, a następnie obawa, że ​​na starość zabraknie im pieniędzy.
Dziewięćdziesięciodwuletni Hank Kuntz nie spodziewał się, że będzie żył tak długo i rzadko przywiązywał dużą wagę do swoich oszczędności emerytalnych.
„Myślę, że mój tata był najstarszy w całym swoim pokoleniu i miał 87 i pół roku, kiedy zmarł” – powiedział. Kiedy pan Kuntz miał 20 lat, pamiętał, jak myślał: „Święty dym! Sześćdziesiąt pięć! Będę już starym człowiekiem.
Pan Kuntz stwierdził, że 65 lat to „normalny wiek emerytalny”, kiedy w 1997 r. przestał pracować jako księgowy. Zaczął cieszyć się życiem po pracy i swój czas poświęcał wolontariatowi w grupie osób niepełno- sprawnych. Nie spodziewał się jednak, że będzie mógł przyjrzeć się swoim finansom ponad 25 lat później.
„Nigdy nie planowałem tak ciężko” – powiedział o przejściu na emeryturę.
Posiada regularne dochody pochodzące z Kanadyjskiego Planu Emerytalnego, Ubezpieczenia Emerytalnego i zarejestrowanych oszczędności emerytalnych. Mieszka w domu spokojnej starości i jeśli wyczerpią się część jego oszczędności, Kuntz powiedział, że będzie mógł nadal wygodnie żyć, korzystając z innych dochodów z inwestycji rozpoczętych prawie pięćdziesiąt lat temu.
Brak pieniędzy nie jest problemem teoretycznym. W wieku 71 lat konto RRSP osiąga termin zapadalności i środki pieniężne muszą zostać wypłacone, przekazane na rentę lub przeniesione do zarejestrowanego funduszu emerytalnego (RRIF), gdzie minimalne kwoty wypłat rosną wraz z wiekiem posiadacza konta.
W przypadku osób w wieku 95 lat i starszych minimalna roczna wypłata wynosi 20 procent aktywów funduszu.
„Formuły, których używają (Kanadyjski Urząd Skarbowy), są naprawdę przestarzałe” – stwierdziła Bonnie-Jeanne MacDonald, dyrektor ds. badań nad bezpieczeństwem finansowym w National Institute on Aging. „Ze względu na sposób konstrukcji systemu, zanim ludzie ukończą 100 lat, będą musieli wyczerpać środki z programów RRSP”.
Powiedziała, że ​​należy zmienić politykę, aby dostosować ją do rosnącej liczby stulatków. Kanadyjski urząd statystyczny zajmujący się badaniem populacji szacuje, że w ciągu ostatnich dwóch dekad liczba stulatków potroiła się. W 2003 roku stulatków było 3854 w porównaniu do 11 705 w roku ubiegłym.
Wayne Westman, dyplomowany konsultant finansowy, w swojej 60-letniej karierze pracował z co najmniej trzema pokoleniami klientów. Jego najstarsi klienci byli w wieku około 80 lat, niewiele starsi od pana Westmana, który ma obecnie 84 lata. Dziś wśród swoich klientów ma 103-latka i inne osoby, które są o krok od osiągnięcia statusu stulatka.
Wielu jego klientów w wieku 80 i 90 lat cieszy się przyzwoitym statusem finansowym, ponieważ mają programy emerytalne o określonych świadczeniach oferowane przez swoich pracodawców lub pracodawcę ich współmałżonka, które obecnie nie są tak powszechne wśród pracowników. To, w połączeniu z federalnymi planami emerytalnymi i inwestycjami osobistymi, pozwoliło wielu starszym osobom przetrwać na rynku, powiedział Westman.
Niemniej jednak konieczne jest ostrożne planowanie budżetu.
Angeline Charlebois (105 lat) mieszka samotnie od 29 lat w swoim domu w Levack w Ontario. Powiedziała, że ​​dochody z emerytur jej zmarłego męża oraz emerytury z tytułu ubezpieczenia emerytalnego pozwoliły jej przetrwać lata na emeryturze. Z tego opłaca dach nad głową, media i artykuły spożywcze.
„Na razie mam dość pieniędzy” – powiedziała pani Charlebois. Ale gdyby miała przenieść się do domu opieki, nie sądzi, że miałaby dość.
„Dom opieki będzie kosztować 3000–3500 dolarów miesięcznie” – powiedziała pani Charlebois. – Moja książeczka czekowa nie jest aż tak duża, żeby to potwierdzać.
Ale pani Charlebois powiedziała, że ​​czuje się jak milionerka, jeśli jest zdrowa i może pozostać w domu.
„Jestem bardzo szczęśliwa, że ​​mam zdrowie i kokologię” – powiedziała, odnosząc się do badania umysłu i ducha i wskazując na swoją głowę.
Obserwując starzenie się pani Charlebois, jej córka na nowo wyobraża sobie swoje życie jako potencjalna przyszła stulatka. Clairice Poirier (70 l.) trzy lata temu przeszła na emeryturę z pielęgniarstwa. Będąc wdową od 25 lat, stwierdziła, że ​​radzi sobie całkiem nieźle z finansami, ale nigdy nie uwzględniała możliwej długowieczności i inflacji w swoich planach emerytalnych.
„Nigdy nie marzyłam, że koszty utrzymania wzrosną w tak wysokim stopniu” – powiedziała. „A jednak wasze emerytury nie rosną w sposób odzwierciedlający – niektóre z nich tak, ale nie wszystkie”.
Ale pani Poirier nie martwi się, że na starość zabraknie jej pieniędzy, jeśli będzie żyła tyle samo, co jej matka, ani jeśli będzie potrzebować opieki w ośrodku stacjonarnym, gdy będzie starsza.
„Nie przejmuję się tym, ponieważ jestem typem osoby, która będzie ograniczać wydatki” – powiedziała. „Sprawię, że kurs będzie przebiegał.”
Doradca finansowy Rosentreter powiedział, że emerytury w połączeniu z zarejestrowanymi oszczędnościami emerytalnymi, oszczędnościami zwolnionymi od podatku, a nawet inwestycjami, mogą nie wystarczyć, aby pokryć koszty opieki zdrowotnej i współczesnego życia w Kanadzie.
Zasugerował ustanowienie alternatywnych dochodów na starość, takich jak wynajem nieruchomości.
Pan Ubbens mieszka w domu spokojnej starości w Brampton w Ontario. od ponad dziesięciu lat i jest tam dobrze zadomowiony – finansowo i nie tylko. Ale nie polega tylko na swoich zarejestrowanych funduszach emerytalnych, emeryturze federalnej i oszczędnościach.
Jego twórczy plan zapewnienia dopływu pieniędzy do późnych lat 90. i stu lat polegał na pożyczaniu rodzinie.
„Dałem trojgu wnukom niskooprocentowaną hipotekę na ich dom” – powiedział Ubbens. „Płacą mi co miesiąc do czasu spłaty kredytu hipotecznego, a ja inwestuję część tych pieniędzy”.
Dodał: „Prawdopodobnie dożyję 108 lub 110 lat. Nie muszę się martwić o swoje finanse.”
Praca po 65. roku życia może również zapewnić bezpieczną przyszłość oraz zasilić fundusze emerytalne i oszczędnościowe, powiedział Rosentreter, w zależności od poziomu wydatków danej osoby.
Mimo to planowanie emerytury może być trudne, nie wiedząc, czy będzie ona trwała 20, czy 40 lat. Rosentreter powiedział, że doradza swoim klientom, aby jako punkt odniesienia przyjmowali wiek 100 lat, mimo że według Statistics Canada średnia długość życia w Kanadzie wynosi 79 lat dla mężczyzn i 84 lata dla kobiet.
„Większość ludzi tak robi” – powiedział. „Wiedzą, że umrą wcześniej, ale kierują się logiką konieczności upewnienia się, że chcą mieć wystarczająco dużo pieniędzy”.
Pani MacDonald z National Institute on Aging stwierdziła, że ​​decyzja o tym, ile odłożyć na emeryturę powinna opierać się na prawdopodobieństwie dożycia określonego wieku i zadaniu pytania „a co, jeśli?”
„Zacznij się zastanawiać: «Jeśli wiem, że istnieje 50-procentowe prawdopodobieństwo, że dożyję 90. roku życia, co by się stało? Gdybym została wdową, co by się stało?” powiedziała.
„Istnieje bardzo duża szansa, że ​​będziesz żył długo” – powiedziała pani MacDonald. „W przypadku większości Kanadyjczyków to prawda”.
Korzystanie z CPP lub jego odpowiednika w Quebecu, Planu Emerytalnego Quebecu, w późniejszych latach przechodzenia na emeryturę może pomóc osobom w starszym wieku zwiększyć swoje fundusze, ponieważ miesięczne świadczenie rośnie wraz z wiekiem, w którym dana osoba zaczyna zbierać pieniądze.
„Chociaż większość ludzi może sobie pozwolić na czekanie” – stwierdziła pani MacDonald, „przytłaczająca większość (dziewięć na 10) decyduje się na pobieranie świadczeń CPP/QPP przed 65. rokiem życia, zmniejszając w ten sposób bezpieczeństwo dochodu, którego według nich pragnie i najprawdopodobniej będzie potrzebować przez całe życie .”
Zasugerowała jak najdłuższe odroczenie tych świadczeń po przejściu na emeryturę i wypełnienie luki oszczędnościami takimi jak RRSP.
„Robiąc to, zamierzam zwiększyć dożywotnią emeryturę, która chroni mnie przed inflacją, co chroni mnie przed wyczerpaniem się pieniędzy, co chroni mnie przed ryzykiem inwestycyjnym”.

The Canadian Press