Śmiertelna różnica
Szczepionki i boostery COVID-19 nigdy nie były wykonane z mRNA
Po raz pierwszy w historii ludzkości program regulacji genów zdrowych ludzi został zmanipulowany na masową skalę.
Pomimo wszystkiego, co nam powiedziano, “szczepionki” COVID-19 oparte na RNA zostały wyprodukowane ze zmodyfikowanego RNA, a nie informacyjnego RNA (mRNA).
Zmodyfikowany RNA (modRNA) stanowi poważne zagrożenie dla naszego zdrowia.
Zagrożenia te wynikają nie tylko z zastrzyków i dawek przypominających COVID-19, ale – o ile teraz nie zabierzemy głosu – także ze wszystkich przyszłych szczepionek opartych na RNA.
mRNA i modRNA to nie to samo
Te dwie substancje – mRNA i modRNA – są zupełnie różne.
mRNA występuje naturalnie, żyje w naszych komórkach tylko przez krótki czas i jest stosunkowo delikatny. Jest to specyficzny rodzaj RNA, który przenosi instrukcje lub „wiadomości” z naszych genów, aby pomóc w tworzeniu białek, budulca naszych komórek. Jest stale wytwarzany w ramach normalnych procesów komórkowych. Gdy mRNA dostarczy wiadomości, jego praca jest zakończona i jest rozkładana w organizmie.
Kiedy RNA z innego źródła dostaje się do naszych komórek – na przykład wirusowego RNA – komórki te mogą generować białka wirusowe.
Powiedziano nam, że “szczepionki” przeciw COVID-19 są wykonywane z mRNA. Jednak szczepionka wykorzystująca „naturalny” mRNA nie przetrwałaby wystarczająco długo, aby zainicjować odpowiedź immunologiczną, zanim zostanie zniszczona przez nasz układ odpornościowy.
Aby mRNA było przydatne w medycynie rutynowej, naukowcy musieli sztucznie zmodyfikować mRNA, aby zwiększyć zarówno jego wydajność, jak i żywotność. Wynik: modRNA.
modRNA został zoptymalizowany pod kątem długiej żywotności i maksymalnej translacji. Podczas gdy mRNA wykazuje wzór ekspresji specyficzny dla komórki, modRNA może zaatakować prawie każdy typ komórek.
Jak my się tu znaleźliśmy?
W 1961 r. ogłoszenie odkrycia mRNA nastąpiło „w kulminacyjnym momencie naukowego podniecenia”. Były już wcześniejsze „obserwacje” tego krótkotrwałego, ale niezbędnego pośrednika RNA, a wszystko to prowadziło do zrozumienia, w jaki sposób geny wytwarzają mRNA i jego rolę w produkcji białek.
W skrócie: mRNA przenosi instrukcje genetyczne z DNA komórki do rybosomów, które wykorzystują te instrukcje do składania określonego białka.
Nie trwało długo, zanim naukowcy zaczęli eksperymentować z wykorzystaniem mRNA, aby pomóc organizmowi w samoleczeniu. W 1990 roku naukowcy wstrzyknęli naturalny (niezmodyfikowany) mRNA do mięśnia szkieletowego myszy; mysz wytworzyła białko, którego nigdy nie wytworzyłaby naturalnie.
Następnie naukowcy zaobserwowali, że przenoszenie naturalnego mRNA było nieefektywne. Chociaż mechanizm zasadniczo działał, szybko się psuł i nie nadawał się do skutecznego wykorzystania w celach leczniczych.
Ta obserwacja otworzyła drzwi do syntetycznego lub sztucznego modyfikowania mRNA. Pierwotnym celem tych badań było przeprogramowanie i zniszczenie komórek nowotworowych – jedyny cel modRNA przed pandemią COVID-19.
modRNA 101
Jak modyfikuje się RNA? Mówiąc najprościej, jeden z czterech związków w RNA jest modyfikowany (np. naturalny nukleozyd urydyna jest modyfikowany w celu wytworzenia syntetycznej/sztucznej metylo-pseudourydyny). ModRNA jest zatem:
• Bardziej stabilny (dłużej utrzymuje się w organizmie).
• Mniej immunogenny (wywołuje zmniejszoną stymulację wrodzonego układu odpornościowego).
• Bardziej wydajny (modRNA wytwarza więcej białka niż ta sama ilość mRNA).
modRNA powstaje w laboratorium.
Terapeutyczne zastosowanie modRNA u ludzi wiąże się z wyzwaniami i zagrożeniami.
Niepokojąco, modRNA zawiera wirusową sekwencję genów. Po wejściu do komórki modRNA przejmuje kontrolę nad maszynerią komórkową i przeprogramowuje ją w celu wytworzenia białka wirusowego — na przykład białka szczytowego.
Być może najbardziej zdumiewające jest to, że podczas tworzenia szczepionek i boosterów COVID-19 naukowcy wiedzieli już, że ukierunkowane dostarczanie modRNA jest niemożliwe. modRNA nie może być kierowany do określonych komórek. W związku z tym atakuje doskonale zdrowe komórki — nawet poza naturalnymi barierami, takimi jak bariera krew-mózg.
Ciągłe wytwarzanie sztucznego białka wirusowego pozbawia komórkę energii, zaburza jej metabolizm i prowadzi do tego, że komórka nie jest już w stanie wykonywać swojego żywotnego zadania dla organizmu jako całości.
Co gorsza, z generowanymi w nich białkami wirusa, komórki te są następnie niszczone przez nasz układ odpornościowy.
Pomimo tych tragicznych niedociągnięć, firmy Pfizer-BioNTech i Moderna rozpoczęły produkcję na dużą skalę „szczepionek” na COVID-19 przy użyciu modRNA.
Ciało inaczej reaguje na naturalną infekcję niż na wstrzyknięcie modRNA
Białko kolczaste jest dobrze znane jako trucizna dla naszego organizmu.
W przypadku naturalnej infekcji nasz układ odpornościowy zapobiegnie zakażeniu komórek naszego organizmu wirusem, neutralizując go za pomocą specyficznych przeciwciał, z możliwością skutecznej odporności krzyżowej również przeciwko wariantom wirusa.
Dzięki wstrzyknięciu modRNA nasz układ odpornościowy nie ma szans, aby uniemożliwić nanocząsteczkom lipidowym przenoszenie modRNA do naszych komórek – wszystkich komórek, a nie tylko niektórych komórek z odpowiednim receptorem do wiązania wirusa (jak miałoby to miejsce w przypadku naturalnej infekcji).
Wirus i szczepionka to nie to samo
Chociaż niektórzy twierdzą, że reakcja organizmu na szczepionkę z modRNA jest podobna do odpowiedzi na rzeczywistego wi- rusa, nie jest to prawdą.
Najpierw przyjrzyjmy się naturalnemu wirusowi i reakcji naszego organizmu na niego:
• RNA wirusa jest jak plan. Zawiera instrukcje dotyczące wszystkich części potrzebnych (nie tylko białka wypustek) do stworzenia nowego wirusa.
• Wirusowe RNA znajduje się w otoczce białkowej. Nasz układ odpornościowy zbudowałby różne przeciwciała (nie tylko przeciwko białku kolczastemu), budując w ten sposób pewien stopień odporności krzyżowej, aby poradzić sobie z wariantami wirusa.
• Większość wirusów układu oddechowego nie może dostać się do naszego organizmu dzięki układowi odpornościowemu zlokalizowanemu w błonie śluzowej jamy ustnej i nosa. Wirus nie wstrzykuje swojego RNA do naczyń krwionośnych, ale wiąże się ze specyficznym receptorem na powierzchni komórki, a następnie bezpośrednio wstrzykuje RNA do komórki.
Należy podkreślić, że tylko określone komórki (tj. posiadające odpowiedni receptor na powierzchni komórki) mogą zostać zainfekowane.
Zadaniem naszego układu odpornościowego jest zniszczenie komórki zakażonej wirusem, aby zapobiec replikacji wirusa i późniejszej infekcji nowych komórek. Warto zauważyć, że nasz układ odpornościowy zatrzyma ten proces po wygranej bitwie (zwykle w ciągu kilku dni).
Następnie zbadajmy reakcję organizmu na wstrzyknięcie modRNA („szczepionka”):
• Szczepionka zawiera modRNA tylko dla białka kolca; dlatego szczepienie nie zapewnia odporności krzyżowej.
• modRNA szczepionki nie ma otoczki białkowej, ale zamiast tego jest owinięty nanocząstką lipidową.
• Nanocząsteczki lipidów nie będą potrzebowały receptorów, aby dostać się do komórki. Nanocząsteczki lipidowe są zbudowa- ne z lipidów, podobnie jak błona komórkowa; dlatego obie błony lipidowe po prostu się połączą.
• Układ odpornościowy wytwarza przeciwciała do zwalczania antygenów, które mogą obejmować patogeny (wirusy, bakterie), obce cząstki (zarodniki grzybów, alergeny) lub wszelkie substancje wywołujące specyficzną odpowiedź immunologiczną. Jednak nanocząsteczki lipidowe, które transportują modRNA, są pozbawione tych antygenów, co umożliwia im niezauważalne ominięcie specyficznego układu odpornościowego i wywołanie nieswoistego stanu zapalnego. Ta dynamika wyzwala eskalację aktywności układu odpornościowego, prowadząc do produkcji coraz większej ilości przeciwciał przeciwko białku kolca. Każda kolejna dawka przypominająca nanocząsteczek lipidowych dostarcza rosnącą ilość modRNA. To z kolei powoduje nieprzerwaną produkcję nowych białek wypustek.
• Szczepionki są wstrzykiwane do mięśnia. Jednak wstrzyknięcie bezpośrednio do komórki mięśniowej jest prawie niemożliwe (duża strzykawka kontra mała komórka). Ponieważ mięśnie są silnie ukrwione, bardzo często strzykawki naruszają naczynia krwionośne. Normalną sytuacją będzie to, że szczepionka zostanie umieszczona między komórkami mięśniowymi, tak zwaną przestrzenią międzykomórkową. Płyn w przestrzeni międzykomórko- wej zostanie zebrany jako płyn limfatyczny, ostatecznie łącząc się z krwią.
• Szczepionka i dawka przypominająca modRNA będą nadal wytwarzać białko kolczaste (przez tygodnie lub nawet miesiące, co jest zupełnie czymś innym niż naturalna infekcja), ponieważ nasz mechanizm komórkowy (np. enzym RNaza) nie może zniszczyć sztucznego modRNA. Naukowcy odkryli, że niektóre ciężkie przypadki COVID-19 nie były spowodowane obecnością wirusa, ale rozregulowaniem układu odpornościowego (zwanym „burzą cytokinową”).
Badania ujawniają słaby profil bezpieczeństwa modRNA
Wczesne badania przedkliniczne wzbudziły optymizm co do zalet iniekcji opartych na RNA. Jednak zdolność do indukowania odpowiedzi immunologicznej była mniej skuteczna u ludzi, niż oczekiwano na podstawie doświadczeń na zwierzętach.
Przegląd z 2018 roku opublikowany w Nature donosi, że „ostatnie badania na ludziach wykazały umiarkowane, a w pewnych przypadkach ciężkie reakcje w miejscu wstrzyknięcia lub ogólnoustrojowe dla różnych plat- form mRNA”.
W związku z tym skupiono się na modRNA.
Wstrzyknięty modRNA może spowodować zakrzepicę, a następnie udar, zawał mięśnia sercowego lub zatorowość płucną i może sprzyjać tworzeniu się skrzepów krwi w naczyniach krwionośnych.
Studiując ogólnodostępne bazy danych – w tym w Stanach Zjednoczonych, Europie i Wielkiej Brytanii – dotyczące skutków ubocznych szczepionki COVID-19, można zauważyć, że zagrożenia te stały się realnymi skutkami ubocznymi dla osób, które otrzymały zastrzyki COVID-19 .
Właśnie wydano: (wcześniej poufny) raport na temat ofiar śmiertelnych związanych z COVID-19 *) (link na końcu)
W czerwcu 2023 r., w odpowiedzi na wniosek na podstawie ustawy o wolności informacji, niektóre z tych działań niepożądanych zostały upublicznione, gdy wcześniej ujawniono poufne raporty BioNTech dla Europejskiej Agencji Leków (EMA). Raporty obej- mowały dane zebrane w okresie sześciu miesięcy od grudnia 2021 do czerwca 2022 oraz dane zbiorcze począwszy od grudnia 2020.
Dane ujawniły 3280 zgonów w grupie 508 351 osób otrzymujących szczepionkę w łącznym okresie obejmującym badania kliniczne i postmarketing. Te zgony i dziesiątki tysięcy poważnych zdarzeń niepożądanych miały miejsce w okresie, gdy twórcy szczepionek twierdzili, że zastrzyki oparte na modRNA są bezpieczne.
Naturalny mRNA i syntetyczny modRNA to nie to samo.
To nonsensowne, że jakakolwiek komórka w naszym ciele byłaby zaprogramowana do wytwarzania jak największej ilości białka wirusowego tak długo, jak to możliwe. Jest to wysoce sprzeczne z naturalną infekcją wirusową i spowoduje hiperaktywację układu odpornościowego.
Zmuszanie całkowicie zdrowych ludzi do przyjęcia zastrzyku z modRNA opartego na genach – sprzedawanego jako szczepionka – jest zarówno nieetyczne, jak i niebezpieczne.
Klaus Steger
Dr Klaus Steger jest biologiem molekularnym, którego badania skupiają się na genetycznej i epigenetycznej regulacji ekspresji genów podczas normalnego i nieprawidłowego rozwoju plemników. W ciągu ostatnich 30 lat jego projekty badawcze były stale finansowane przez Niemiecką Fundację Badawczą, podczas gdy kierował kilkoma laboratoriami technologii genowej, regularnie stosując technologie oparte na RNA. Przez 23 lata był profesorem anatomii i biologii komórki na Uniwersytecie w Giessen w Niemczech, zanim w tym roku przeszedł na emeryturę. Posiada doktorat z nauk przyrodniczych Uniwersytetu w Regensburgu.
Powiązane wiadomości
Comment (0)