Zniesienie barier w handlu międzyprowincyjnym może być łatwiejsze do powiedzenia niż zrobienia
Cory Morgan
W oświadczeniu ekonomicznym wydanym przez rząd federalny jesienią 2024 r. oszacowano, że Kanada mogłaby zwiększyć swój PKB na mieszkańca o 2900 dolarów dzięki liberalizacji wewnętrznego handlu towarami. Kwestia barier w handlu międzyprowincyjnym stała się jeszcze bardziej dotkliwa, gdy wybuchła wojna handlowa ze Stanami Zjednoczonymi. Kanadyjczycy zostali zainspirowani do kupowania lokalnie, ale odkryli, że wiele towarów było łatwiej lub taniej kupić ze źródeł amerykańskich lub nawet zagranicznych ze względu na przeszkody regulacyjne między prowincjami.
Premier Mark Carney dostrzegł problem i złożył śmiałą obietnicę usunięcia federalnych barier w handlu międzyprowincyjnym do 1 lipca. Data ta szybko się zbliża, a Carney musi poczynić solidne postępy z kanadyjskimi premierami na szczycie pierwszych ministrów, który odbędzie się 2 czerwca w Saskatoon. Rząd liberałów zmniejszył narzucone przez rząd federalny bariery handlowe między prowincjami o około połowę w lutym i prawdopodobnie pracuje nad dalszym zmniejszaniem tych przeszkód. Pozostałe bariery handlowe w całym kraju zostały nałożone przez prowincje, a nie przez rząd federalny. Przywództwo Carneya zostanie wystawione na próbę, gdy będzie próbował przekonać premierów do porzucenia polityki mającej na celu ochronę ich lokalnych gałęzi przemysłu.
Polityka zarządzania dostawami produktów mlecznych i drobiowych sprawia, że swobodny przepływ produktów między prowincjami jest niemal niemożliwy, ponieważ wymusza utworzenie ustanowionych przez prowincje organów regulacyjnych, które ogra- niczają produkcję i ustalają ceny. Carney właśnie poparł ustawę Bloc Québécois mającą na celu uniemożliwienie rządowi reformy zarządzania dostawami. Nie wróży to dobrze jego szansom na przekonanie innych liderów prowincji do porzucenia polityki protekcjonistycznej. Uczciwie rzecz biorąc, konserwatyści nie są bardziej chętni do wkraczania w bitwę o zarządzanie dostawami niż liberałowie, pomimo że polityka ta jest sprzeczna z podstawowymi zasadami wolnego rynku.
Produkty alkoholowe są w całym kraju ściśle regulowane przez prowincje. W każdej prowincji obowiązują zasady mające na celu ochronę lokalnych gorzelni, browarów i winiarni. Według Matthew Holmesa, wiceprezesa wykonawczego i szefa polityki publicznej Kanadyjskiej Izby Handlowej, „łatwiej jest sprowadzić butelkę wina z Chile niż (z Kolumbii Brytyjskiej)”. Władze prowincji niechętnie antagonizują lokalnych producentów napojów alkoholowych, zezwalając na wprowadzanie konkurencyjnych produktów do swoich jurysdykcji.
Zgodnie z kanadyjską konstytucją „wszystkie artykuły dotyczące wzrostu, produkcji lub wytwarzania którejkolwiek z prowincji będą, od i po Unii, przyjmowane bezpłatnie w każdej z pozostałych prowincji”.
Chociaż protekcjonizm prowincyjny wyraźnie narusza konstytucję, rządy federalne nie poczuły się zobowiązane do ograniczenia boomu na praktyki w roli władzy centralnej. Sąd Najwyższy orzekł, że chociaż przepisy dotyczące napojów alkoholowych w prowincjach mogą naruszać konstytucję, jest to dopuszczalne naruszenie. Zastanów się nad tym.
Inną trudną barierą między prowincjami jest mobilność pracowników. Wiele zawodów i branż wymaga prowincyjnych certyfikatów, których nie można przenosić między prowincjami. Standaryzacja certyfikacji w całym kraju ma sens, ale spotka się ze sprzeciwem niektórych właścicieli firm, którzy próbują zatrzymać pracowników, i niektórych związków zawodowych, które próbują uniemożliwić zewnętrznym pracownikom konkurowanie o pracę. Premierzy muszą być ostrożni, próbując dostosować lokalne wymagania certyfikacyjne.
Liderzy prowincji często mówią o zniesieniu wewnętrznych barier handlowych, ale nie podejmują działań. Politycy wiedzą, co należy zrobić, ale nie potrafią znaleźć odwagi, aby przeprowadzić zmiany legislacyjne. Były premier Justin Trudeau nie korzystał zbytnio ze spotkań pierwszych ministrów podczas swojej kadencji. Z powodu braku spotkań i federalnych wskazówek bariery między pro- wincjami tylko rosły. To właśnie tutaj musi wkroczyć przywództwo z Ottawy, a Carney musi dokonać przełomu. Carney chętnie zwołuje spotkania, ale musi sprawić, aby były produktywne.
Jedność narodowa jest obecnie krucha. W prowincjach Prerii rozwijają się ruchy niepodległościowe, a ich premierzy zajmują wrogie stanowiska wobec rządu federalnego. Carney musi spróbować szybko nawiązać relacje z tymi premierami i zachęcić ich do współpracy z nim i ze sobą nawzajem w celu deregulacji handlu w Kanadzie. Nie można tego osiągnąć na jednym spotkaniu, ale można wyznaczyć ścieżkę.
Nagroda za sukces w usuwaniu barier handlowych między prowincjami może być duża. Gdyby sama Kolumbia Brytyjska pozbyła się swoich barier handlowych, gospodarka Kanady mogłaby zyskać nawet 50,2 miliarda dolarów, nie wspominając o pozostałych prowincjach.
Po zniesieniu kanadyjskich kontrceł Carney musi jakoś pobudzić gospodarkę, aby nadrobić szacowane 20 miliardów dolarów przychodów, które mieli uzyskać. Obcięcie barier handlowych między prowincjami może to zrobić. Bariery nie zostaną zniesione natychmiast po pierwszym spotkaniu ministrów, ale Kanadyjczycy zobaczą, czy Carney będzie w stanie je w ogóle znieść. Jeśli mu się nie uda, jeden z jego głównych postulatów kampanii rozpadnie się w ciągu kilku miesięcy od objęcia władzy.
Cory Morgan
Cory Morgan jest felietonistą mieszkającym w Calgary.
Powiązane wiadomości
Comment (0)