Skazani na Agendę?
ONZ, Światowe Forum Ekonomiczne za globalną „wojną z rolnikami”:
Eksperci mówią, że cele rozwojowe „Agendy 2030” są podstawą polityki zrównoważonego rozwoju, która może prowadzić do niedoborów żywności
Eskalujący atak regulacyjny na producentów rolnych od Holandii i Stanów Zjednoczonych po Sri Lankę i poza nią jest ściśle powiązany z celami zrównoważonego rozwoju ONZ „Agenda 2030” i partnerami ONZ na Światowym Forum Ekonomicznym (WEF).
Rzeczywiście, kilka z 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju ONZ (SDGs) jest bezpośrednio związanych z polityką, która ogra- nicza rolników, hodowców i dostawców żywności na całym świecie. Członkowie wysokiego szczebla Chińskiej Partii Komunistycz- nej (CCP) w ramach systemu ONZ pomogli w stworzeniu celów zrównoważonego rozwoju i obecnie pomagają w kierowaniu wdrażaniem globalnego planu przez organizację.
Wielu ekspertów stwierdziło, że jeśli pozostawi się je bez kontroli, wspierana przez ONZ polityka zrównoważonego rozwoju w zakresie rolnictwa i produkcji żywności doprowadzi do dewastacji gospodarczej, niedoborów kluczowych towarów, powszechnego głodu i dramatycznej utraty wolności jednostki. Już teraz miliony ludzi na całym świecie borykają się z niebezpiecznymi niedobo- rami żywności, a urzędnicy na całym świecie twierdzą, że w miarę upływu roku sytuacja ta będzie się pogarszać.
Nawet prywatna własność ziemi jest na celowniku, ponieważ globalna produkcja żywności i światowa gospodarka są przekształ- cane w celu spełnienia globalnych celów zrównoważonego rozwoju, jak pokazują dokumenty ONZ. Jak wyjaśnia ONZ na swojej stronie SDG, cele przyjęte w 2015 roku „opierają się na dziesięcioleciach pracy krajów i ONZ”. Jednym z najwcześniejszych spotkań określających program „zrównoważonego rozwoju” była Konferencja ONZ w sprawie osiedli ludzkich, znana jako Habitat I, która przyjęła Deklarację z Vancouver. Umowa stwierdzała, że „ziemia nie może być traktowana jako zwykły majątek kontrolowany przez jednostki” i że prywatna własność ziemi jest „głównym instrumentem akumulacji i koncentracji bogactwa, a zatem przyczynia się do niesprawiedliwości społecznej”.
„Publiczna kontrola użytkowania gruntów jest zatem niezbędna”, głosi deklaracja ONZ, będąca wstępem do niesławnego „przewidywania” Światowego Forum Ekonomicznego, że do 2030 r. „nie będziesz posiadać nic”.
Od tego czasu wiele agencji i urzędników ONZ przedstawiło swoją wizję „zrównoważonego rozwoju”, w tym wezwania do drastycznych ograniczeń dotyczących energii, spożycia mięsa, podróży, przestrzeni życiowej i dobrobytu materialnego. Niektórzy z najbogatszych i najpotężniejszych przywódców korporacji na świecie współpracują z komunistami w Chinach i innych krajach, próbując scentralizować kontrolę nad produkcją żywności i zmiażdżyć niezależnych rolników i hodowców. WEF, sieć dużych międzynarodowych firm, które ściśle współpracują z KPCh, jest „strategicznym partnerem” ONZ w Agendzie 2030.
Rosnąca regulacja produkcji żywności, a nawet próby zamknięcia wielu farm i rancz pojawiają się, gdy urzędnicy na całym świecie, tacy jak prezydent USA Joe Biden i szef Światowego Programu Żywnościowego ONZ, David Beasley, ostrzegają przed zbliżającymi się niedoborami żywności na całym świecie. Ale zamiast złagodzić restrykcje i zachęcić do zwiększenia produkcji, rządy zachodnie i wiele rządów zależnych od pomocy jeszcze mocniej je ograniczają.
Holenderscy rolnicy, już w punkcie krytycznym, odpowiedzieli tego lata masowymi protestami w całym kraju. Nastąpiły gwałtowne zamieszki na Sri Lance związane z niedoborami żywności spowodowanymi polityką rządu. Rządy i organizacje międzynarodowe przytaczały różne preteksty dla tej polityki, począwszy od zwiększania „zrównoważenia” i ochrony różnej flory i fauny, po promowanie „sprawiedliwości ekonomicznej”, a nawet zwracanie ziem rdzennym ludom. Według krytyków polityki celem nie jest jednak ochrona środowiska ani walka ze zmianami klimatu. Zamiast tego eksperci ostrzegają, że narracja „zrównoważonego rozwoju” i inne uzasadnienia są narzędziem do uzyskania kontroli nad żywnością, rolnictwem i ludźmi.
„Ostatecznym celem tych wysiłków jest zmniejszenie suwerenności zarówno poszczególnych narodów, jak i ludzi” – powiedział Craig Rucker, przewodniczący Komi- tetu na rzecz Konstruktywnego Jutra (CFACT), organizacji polityki publicznej specjalizującej się w kwestiach dotyczących środowiska i rozwoju. „Intencją tych, którzy promują ten program, nie jest ratowanie planety, jak twierdzą, ale zwiększenie kontroli nad ludźmi” – powiedział, dodając, że celem jest centralizacja władzy na poziomie krajowym, a nawet międzynarodowym.
Cele Zrównoważonego Rozwoju ONZ — Agenda 2030
Cele Zrównoważonego Rozwoju ONZ, często określane jako Agenda 2030, zostały przyjęte w 2015 roku przez organizację i jej państwa członkowskie jako przewodnik do „przekształcania naszego świata”. Okrzyknięty przez czołowych urzędników ONZ „planem generalnym dla ludzkości” i globalną „deklaracją współzależności”, 17 celów obejmuje 169 celów dotyczących każdego aspektu gospodarki i życia. „Wszystkie kraje i wszyscy interesariusze, działając we współpracy partnerskiej, wdrożą ten plan”, deklaruje preambuła dokumentu, wielokrotnie stwierdzając, że „nikt nie zostanie w tyle”. Wśród innych elementów, plan ONZ wzywa do krajowej i międzynarodowej redystrybucji bogactwa w celu 10, a także „fundamentalnych zmian w sposobie, w jaki nasze społeczeństwa produkują i konsumują dobra i usługi”. Wykorzystywanie rządu do przekształcania wszelkiej działalności gospodarczej jest kluczowym elementem SDGs, a Cel 12 wymaga „zrównoważonych wzorców konsumpcji i produkcji”.
Wśród konkretnych celów nakreślonych w celu 12 jest kilka bezpośrednio związanych z polityką rolną, która szkodzi produkcji żywności. Należą do nich „zrównoważone zarządzanie i efektywne wykorzystanie zasobów naturalnych”. Co być może ważniejsze, dokument wymaga „zdrowego dla środowiska gospodarowania chemikaliami i wszystkimi odpadami przez cały ich cykl życia, zgodnie z uzgodnionymi międzynarodowymi ramami”. W rezultacie ludzie, a zwłaszcza rolnicy, muszą „znacznie zmniejszyć ich uwalnianie do powietrza, wody i gleby, aby zminimalizować ich negatywny wpływ na zdrowie ludzkie i środowisko”.
Inne cele zrównoważonego rozwoju, które są bezpośrednio związane z tym, co krytycy nazwali „wojną z rolnikami”, obejmują cel 14, który dotyczy „wszelkiego rodzaju zanieczyszczenia mórz, w szczególności z działalności na lądzie, w tym… zanieczyszczenia substancjami odżywczymi”.
ONZ regularnie opisuje rolnictwo i produkcję żywności jako zagrożenie dla oceanu. Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO), kierowana przez byłego wiceministra rolnictwa i spraw wiejskich KPCh Qu Dongyu, pomaga poprowadzić sprawę. W swoim raporcie z 2014 r. „Budowanie wspólnej wizji dla zrównoważonej żywności i rolnictwa: zasady i podejścia” agencja ONZ wzywa do drastycznych ograniczeń w stosowaniu nawozów, pestycydów, emisji i wody w sektorze rolnym. Jako przykład tego, jak rolnictwo musi zostać zreformowane, aby zostało uznane przez ONZ za zrównoważone, raport FAO stwierdza, że „nadmierne stosowanie nawozów azotowych jest główną przyczyną zanieczyszczenia wody i emisji gazów cieplarnianych”. FAO z siedzibą w Rzymie nie odpowiedziało na prośbę o komentarz.
Innym z 17 celów zrównoważonego rozwoju, które mają bezpośredni wpływ na rolnictwo i produkcję żywności, jest Cel 2, z wezwaniami do „zrównoważonego rolnictwa” i „zrównoważonej produkcji żywności”. Tymczasem cel 6 wzywa do „zrównoważonej gospodarki wodnej”, która obejmuje różne cele związane z wykorzystaniem i spływaniem wody w rolnictwie. Ponieważ przywódcy ONZ postrzegają rolnictwo i produk- cję żywności jako kluczowych czynników przyczyniających się do tego, co nazywają zmianami klimatycznymi spowodowanymi przez człowieka.
Cel 13 jest również ważny. Wzywa rządy do „włączenia środków dotyczących zmiany klimatu do krajowych polityk, strategii i planowania”.
Cel 15, który dotyczy zrównoważonego użytkowania ekosystemów lądowych, ma również wiele celów, które wpływają na rolnictwo i produkcję żywności.
Na całym świecie rządy krajowe i regionalne współpracują z agencjami ONZ w celu realizacji tych celów zrównoważonego rozwoju w rolnictwie i innych sektorach. Na przykład, w odpowiedzi na umowy ONZ dotyczące różnorodności biologicznej, Unia Europejska uchwaliła różne wspierane przez ONZ programy dotyczące różnorodności biologicznej, takie jak Natura 2000 i strategia UE na rzecz różnorodności biologicznej do 2030 r., które zostały przytoczone przez rząd holenderski i inne podmioty w swoich politykach rolnych.
ONZ chwali się również publicznie swoją rolą w narzucaniu celów zrównoważonego rozwoju na Sri Lance i innych krajach cierpiących z powodu niedoborów żywności i katastrof gospodarczych związanych z tymi samymi globalnymi programami zrównoważonego rozwoju. Na całym świecie prawie każdy rząd krajowy twierdzi, że włącza cele zrównoważonego rozwoju do własnych przepisów ustawowych i wykonawczych.
Światowe Forum Ekonomiczne „Partnerstwo”
Obok ONZ są różni „interesariusze”, którzy mają kluczowe znaczenie dla wdrażania polityki zrównoważonego rozwoju poprzez „partnerstwa publiczno-prywatne”. W centrum tego wysiłku jest WEF, który od 2020 r. promuje całkowitą transformację społeczeństwa znaną jako „Wielki Reset”. W 2019 r. WEF podpisał „strategiczne partnerstwo” z ONZ w celu realizacji Agendy 2030 w globalnej społeczności biznesowej. Oficjalne porozumienie określiło „obszary współpracy mające na celu pogłębienie zaangażowania instytucjonalnego i wspólne przyspieszenie realizacji Agendy Zrównoważonego Rozwoju 2030”.
Wielu kluczowych urzędników stojących za Agendą 2030, w tym czołowi przywódcy ONZ, tacy jak obecny sekretarz generalny António Guterres – samozwańczy socjalista – również współpracuje z WEF od dziesięcioleci. Tymczasem WEF jasno określił swoje cele. Niedawno uruchomiła „Sojusz na rzecz działań żywnościowych” (FAA), który potwierdza na swojej stronie internetowej, że Agenda 2030 „informuje o ambicjach FAA, aby zapewnić trwałą i długoterminową platformę dla wielostronnych działań w zakresie systemów żywnościowych w celu spełnienia celów zrównoważonego rozwoju”.
Wraz ze „Szczytem systemów żywnościowych” ONZ we wrześniu 2021 r. FAA WEF opublikowała raport przedstawiający własny „program przywództwa dotyczący współpracy z wieloma interesariuszami w celu przekształcenia systemów żywnościowych”. Wśród innych elementów, dokument podsumowuje spostrzeżenia FAA na temat „wspierania partnerstw transformacyjnych systemów żywnościowych oraz jej propozycję wartości poza Szczytem Systemów Żywnościowych ONZ 2021 w kierunku osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju ONZ”. Społeczna troska WEF o przekształcanie rolnictwa i dostaw żywności sięga co najmniej ponad dekadę. We współpracy z różnymi firmami WEF opublikował raport z 2010 r., w którym nakreślił „nową wizję rolnictwa”, która zawierała „mapę drogową dla interesariuszy”.
Zaangażowanych jest wiele największych światowych firm spożywczych, które dominują na rynku i posiadają niezliczone popularne marki. Strona internetowa WEF jest pełna informacji, które rzekomo uzasadniają całkowitą transformację dostaw żywności przez „interesariuszy”. „Ponieważ globalne systemy żywnościowe stają się coraz bardziej połączone, wymagana będzie efektywna koordynacja między różnymi grupami interesariuszy”, mówi WEF na swojej platformie „Inteligencja strategiczna”, często powołując się na FAO jako źródło. „Potencjał tworzenia nowych, systemowych podejść do systemów żywnościowych, które obejmują różnorodną grupę interesariuszy, stwarza możliwości, aby pomóc w zrównoważony sposób wyżywić świat w przyszłości”. Częste odniesienia organizacji do „interesariuszy” odnoszą się do rządów, firm i tak zwanych organizacji pozarządowych, które często są finansowane przez te same firmy i rządy.
Wszyscy pracują razem nad tym problemem. Na przykład WEF chwali się, że wprowadził gigantów korporacyjnych, takich jak Coca-Cola i Unilever, w kierunku promowania „bardziej zrównoważonej przyszłości”.
Fundacja Rockefellera, która niedawno opublikowała raport o tym, jak „zresetować stół” i „przekształcić amerykański system żywnościowy”, jest również kluczowym graczem. „Food Innovation Hubs” WEF na całym świecie mają być główną częścią tej globalnej transformacji. Przemawiając do Światowego Forum Ekonomicznego na temat „przekształcenia systemów żywnościowych i użytkowania gruntów” podczas zeszłorocznego Tygodnia Agendy w Davos, holenderski premier Mark Rutte ogłosił, że Holandia będzie gospodarzem „Globalnego Sekretariatu Koordynującego Światowe Centra Innowacji Gospodarki Żywnościowej”. Sekretariat, powiedział, „połączy wszystkie inne centra innowacji żywności”, aby ułatwić tworzenie „partnerstw, których potrzebujemy”.
Ani WEF, ani Fundacja Rockefellera nie odpowiedziały na prośby o komentarz na temat ich roli w Agendzie 2030 i polityki rolnej prowadzonej na całym świecie. Inne organizacje i podmioty zaangażowane w tę inicjatywę obejmują potężne fundacje zwolnione z podatku, takie jak Fundacja Gatesa, rządy regionalne w stylu UE mnożące się na całym świecie oraz różne grupy przez nie finansowane.
Wyciskanie rolników — i zaopatrzenie w żywność
Na całym świecie polityki rządowe zgodne z SDG ONZ wywierają nacisk na rolników – zwłaszcza mniejszych, niezależnych producentów, którzy nie są w stanie wchłonąć dodatkowych kosztów dodatkowych regulacji i kontroli. Świętując idee zrównoważonego rozwoju ONZ, niedawno obalony prezydent Sri Lanki Gotabaya Rajapaksa ogłosił na szczycie klimatycznym ONZ COP26 w 2021 roku, że jego rząd zakazuje stosowania nawozów chemicznych i pestycydów.
„Sri Lanka niedawno ograniczyła import nawozów chemicznych, pestycydów i środków chwastobójczych ze względu na problemy ze zdrowiem publicznym, zanieczysz- czenie wody, degradację gleby i wpływ na bioróżnorodność” – powiedział Rajapaksa światowym liderom, co spotkało się z powszechnym uznaniem. „Chociaż sprzeciwiają się zakorzenione lobby, stworzyło to możliwości dla innowacji i inwestycji w rolnictwo ekologiczne, które w przyszłości będzie zdrowsze i bardziej zrównoważone”. W rzeczywistości, mimo że zostały one szybko wycofane, polityka ta doprowadziła do katastro- falnych niedoborów żywności, powszechnego głodu i ostatecznie powszechnego buntu, który obalił prezydenta i jego rząd. W 2019 r. socjalistyczny rząd Sri Lanki współpracował również z Programem Ochrony Środowiska ONZ w celu ustanowienia Globalnej Kampanii Azotowej ONZ, która promuje wspieraną przez ONZ politykę dotyczącą azotu, która obecnie rozprzestrzenia się na całym świecie. W Holandii, siedzibie sekretariatu „Food Innovation Hub” WEF, władze narzucają politykę azotową, która ma zdziesiątkować wysoce produktywny sektor rolny w kraju. W planach jest także masowe wywłaszczanie gospodarstw rolnych. „Plany wywłaszczenia gabinetu są wręcz wypowiedzeniem wojny sektorowi rolnemu” – powiedział holenderski poseł do parlamentu Gideon van Meijeren z partii Forum na rzecz Demokracji, cytowany przez De Dagelijkse Standaard. „Pod fałszywym pretekstem rolnicy są okradani z ich ziemi, wielowiekowe gospodarstwa są niszczone, a rodziny rolników są całkowicie niszczone”.
Eksperci ostrzegali przed niebezpiecznymi konsekwencjami wynikającymi z takiej polityki zrównoważonego rozwoju, w tym niedoborami żywności, gwałtownie rosnącymi cenami, niepokojami społecznymi i innymi. „Możesz dostrzec zieloną, zrównoważoną przyszłość, patrząc teraz na Holandię i Sri Lankę”, powiedział Bonner Cohen, starszy pracownik National Center for Public Policy Research.
A jednak program szybko się rozprzestrzenia. Kanadyjskie władze federalne w zeszłym tygodniu ogłosiły podobne ograniczenia dotyczące nawozów i azotu po wprowadzeniu ograniczeń dotyczących produkcji energii, wywołując oburzenie ze strony urzędników prowincji i rolników. W Irlandii, Wielkiej Brytanii i innych krajach europejskich różne jednostki rządowe również pracują nad ograniczeniem produkcji rolnej w ramach programów zrównoważonego rozwoju. W mię- dzyczasie, oprócz kontynuowania polityki, która płaci rolnikom, aby nie uprawiali żywności, administracja Bidena dąży do narzucenia wspieranych przez WEF wskaźników „środowiskowych, społecznych, zarządzania” i raportowania na temat firm za pośrednictwem amerykańskiej Komisji Papierów Wartościowych i Giełd.
Stowarzyszenia rolnicze i ponad 100 członków Kongresu twierdzą, że plan doprowadziłby do bankructwa właścicieli małych i średnich gospodarstw rolnych, którzy nie są w stanie spełnić wymogów sprawozdawczości klimatycznej, aby prowadzić interesy z firmami publicznymi, nawet gdy świat zmierza w kierunku powszechnych niedoborów żywności. Po części eksperci twierdzą, że nacisk na tego rodzaju politykę wynika z tego, że ci, którzy je narzucają, są w dużej mierze odizolowani od szkód, które wyrządzają. „Globalne elity w rządzie, organizacjach transnarodowych, radach nadzorczych korporacji – dobrze reprezentowanych w WEF – są tak pochłonięte sygnalizacją cnoty klimatycznej, z której wielu ma nadzieję czerpać korzyści finansowe poprzez inwestycje w zieloną energię, że powoli zauważają, że są całkowicie oderwany od rzeczywistości” – powiedział Cohen z Narodowego Centrum Badań nad Polityką Publiczną, który specjalizuje się w kwestiach środowiskowych. „Niewielu z tych, którzy nakładają przepisy na rolników, kiedykolwiek postawiło stopę na farmie. Dzięki władzy i bogactwu, które ci ludzie już posiadają, są chronieni przed konsekwencjami błędnej polityki, którą narzucają reszcie świata. Ten ciężar ponoszą zwykli ludzie na całym świecie, o których tłum Davos i ich wspólnicy w zbrodni nic nie wiedzą”.
Eksperci mówią, że małe, niezależne gospodarstwa są zagrożone
Według Sterlinga Burnetta, który ma doktorat z etyki środowiskowej i kieruje Centrum Arthura B. Robinsona w Heartland Institute, katastrofa na Sri Lance daje przedsmak tego, co stanie się ze Stanami Zjednoczonymi i Europą, jeśli decydenci nadal będą przestrzegać programu zrównoważonego rozwoju ONZ i polityki klimatyczno-środowiskowej. „To nie jest wojna z rolnictwem; to wojna z małymi rolnikami i niezależnymi rolnikami” – powiedział. „To wojna wspierająca elitarny przemysł rolny na dużą skalę”. Mimo że SDG ONZ mówią o pomocy „drobnym producentom żywności”, Burnett twierdził, że niezależne farmy i rancza znajdują się na ce- lowniku ONZ, aby pomóc w konsolidacji kontroli nad dostawami żywności. Politycy są „w kieszeni” głównych interesów korporacyjnych, w tym Conagry, BlackRock, State Street, Vanguard i innych, powiedział. „Równie szybko pozbyliby się wszystkich swoich małych konkurentów” – powiedział, powtarzając obawy wyrażane przez wielu innych ekspertów. Dyrektor generalny BlackRock, Larry Fink, którego firma zarządza większą ilością pieniędzy niż jakakolwiek inna firma na świecie, „chce narzucić swoje wartości firmom, korzystając z pieniędzy innych ludzi” – powiedział Burnett.
Fink, który zasiada w zarządzie potężnej Rady Stosunków Zagranicznych i ściśle współpracuje z WEF, jest kluczowym architektem nacisku na narzucenie firmom amerykańskim wskaźników „środowiskowych, społecznych i zarządzania”. „To są superbogaci, którzy narzucają swoje wartości reszcie z nas” – powiedział Burnett, wskazując na tych, o których mówi, że są szczęśliwi mogąc pracować z komunistami nad tym wysiłkiem. „Jeśli chodzi o Światowe Forum Ekonomiczne, nie możesz mieć Wielkiego Resetu, jeśli nie zresetujesz dostaw żywności, ponieważ żywność jest potrzebna każdemu” – powiedział.
„Stalin zauważył to: kto kontroluje żywność, kontroluje ludzi. Tak samo z energią.” Gdy ceny rosną, a rolnicy bankrutują, wielkie korporacje, w porozumieniu z rządami i organizacjami międzynarodowymi, podniosą te kawałki. Tymczasem, jak ostatnio widać na Sri Lance, głodni ludzie zepchnięci na skraj prawdopodobnie zareagują. „Ludzie nie głodowali 6 stycznia”, powiedział Burnett, odnosząc się do protestu i wyłomu w Kapitolu z 6 stycznia 2021 r. „Kryzys łańcucha dostaw ma miejsce, półki już pustoszeją, a kiedy ludzie są głodni, nie będą siedzieć i nic nie robić”. Założyciel American Policy Center i prezydent Tom DeWeese, czołowy ekspert i krytyk koncepcji zrównoważonego rozwoju ONZ, ostrzegł, że wojna z rolnikami jest częścią szerszego programu pozbawiania ludzi wolności. „Zawsze w przeszłości, kiedy siły tyraniczne chciały rządzić światem, budowały armie i najeżdżały, niszczyły rzeczy, zabijały ludzi i zmuszały do ujarzmienia” – powiedział DeWeese. „Mamy teraz do czynienia z diaboliczną siłą, która wymyśliła sposób, abyśmy dobrowolnie zrzekli się naszych wolności i pomogli im nas ujarzmić. „Co może być tak potężnym narzędziem? Zagrożenie Armagedonem Środowiskowym” – powiedział, wskazując na narrację o zmianie klimatu jako główny przykład.
Cytując licznych urzędników i dokumenty ONZ, DeWeese mówi, że celem nie jest ratowanie klimatu, ale transformacja planety i centralizacja kontroli nad ludnością. Powiedział, że oprócz ONZ i WEF duże firmy, takie jak Vanguard i BlackRock, pracują nad przejęciem i kontrolą dostaw żywności. Już teraz garstka firm, w których te dwie firmy inwestycyjne są głównymi udziałowcami, dominuje w światowym przemyśle spożywczym. Przejmując rolnictwo, będą to wszystko kontrolować. „Celem jest całkowita kontrola nad produkcją żywności” – powiedział, zauważając, że starają się posiadać wszystkie nasiona, a nawet hodować syntetyczne mięso w zakładach już wspieranych finansowo przez Billa Gatesa i innych miliarderów. Uprawy genetycznie modyfikowane są również wysoko na liście priorytetów.
ONZ, WEF i inne organizacje również posuwają się naprzód, promując owady i chwasty jako żywność. W całym świecie za- chodnim szybko pojawiają się zakłady produkujące białka owadzie. Ale robi się jeszcze ciemniej, mówi DeWeese. „Jeśli ludzie głodują, znacznie łatwiej jest ich ujarzmić” – powiedział, dodając, że depopulacja i kontrola nad ludzkością są od dziesięcioleci na porządku dziennym globalnych elit. „Wojna z rolnikami” pojawia się również wśród tego, co krytycy opisali jako wspieraną przez rząd „wojnę z energią”, która wpływa na rolnictwo i praktycznie każdy inny sektor. Obejmuje to ograniczanie poszukiwań energii, zamykanie elektrowni, pobieranie specjalnych opłat i podatków oraz inne polityki, które doprowadziły do szybkiego wzrostu kosztów w całym świecie zachodnim, choć nie w takich miejscach jak Chiny.
Eksperci, z którymi rozmawiałem, wezwali Amerykanów do przeciwstawienia się wojnie z rolnikami i wspieranej przez ONZ polityce zrównoważonego rozwoju przy użyciu różnych środków. Obejmują one zaangażowanie polityczne, przyjmowanie różnych nawyków zakupowych, znajdowanie alternatywnych źródeł żywności, takich jak lokalni rolnicy i inne środki
Alex Newman
Alex Newman jest niezależnym współpracownikiem. Newman jest wielokrotnie nagradzanym międzynarodowym dziennikarzem, pedagogiem, autorem i konsultantem, który jest współautorem książki „Crimes of the Educators: How Utopians Are Using Government Schools to Destroy America’s Children”. Jest dyrektorem wykonawczym Public School Exit, pełni funkcję dyrektora generalnego Liberty Sentinel Media i pisze dla różnych publikacji w Stanach Zjednoczonych i za granicą.
Powiązane wiadomości
Comment (0)